Tegenstribbelende cliënten en de rol van de notaris als Wwft-onderzoeker

De Wet tegen ter voorkoming van witwassen en financiering van terrorisme, kortweg de Wwft, legt op allerlei ‘instellingen’ verplichtingen op om te onderzoeken wie hun zakelijke relaties zijn en hoe die relaties aan hun geld gekomen zijn. Het woord ‘instellingen’ staat hier tussen aanhalingstekens, omdat dat woord in de Wwft een eigen definitie heeft. Die definitie is veel ruimer dan het woord kan doen vermoeden: banken, levensverzekeraars, advocaten, notarissen, makelaars, financiële dienstverleners, maar onder andere ook autodealers en juweliers beschouwt de Wwft als instellingen die onder de reikwijdte van de wet vallen. De Wwft eist van elke ‘instelling’ dat onderzoek wordt gedaan naar de identiteit van cliënten en van eventuele achterliggende belanghebbenden, dat onderzoek wordt gedaan naar de achterliggende bedoelingen van gevraagde dienstverlening en naar de herkomst van de middelen die bij de zakelijke relatie of transactie worden gebruikt.

mr. dr. E.R. (Robert) Helder, coördinator van de notariële master aan de Universiteit Utrecht