Geen vergoedingsrecht in verband met nakoming aan een natuurlijke verbintenis

De Rechtbank oordeelt in een echtscheidingsprocedure dat M geen vergoedingsrecht heeft voor zijn investeringen in een verhuurde gezamenlijke woning, omdat sprake is van voldoening aan een natuurlijke verbintenis jegens V (art. 6:3 BW). Volgens de Rechtbank kan in het algemeen naar maatschappelijke opvattingen de aankoop van de woning op beider naam met 100% financiering uit het eigen vermogen van M als een objectieve aanwijzing worden beschouwd dat M daarmee wilde voldoen aan een natuurlijke verbintenis. Ook de andere omstandigheden van het geval, waaronder de wederzijdse welstand en behoefte van M en V, geven voldoende grond om te concluderen dat de aankoopfinanciering van de gemeenschappelijke woning, de aflossingen op de daarmee verbonden schuld en de bouwkosten uit privévermogen van M, zijn verricht uit hoofde van een natuurlijke verbintenis.

Bovendien heeft M dit expliciet erkend in een e-mailbericht aan V, waarin hij onder meer aangeeft dat V kon rekenen op een substantieel bedrag aan vermogen uit de gezamenlijke woning bij ontbinding van het huwelijk. Tot slot oordeelt de Rechtbank dat, gelet op het voorgaande, V in de interne verhouding niet draagplichtig is voor het restant van de hypothecaire schuld die is aangegaan ten behoeve van de gezamenlijke verhuurde woning en waarvoor V mede heeft getekend.