Geldigheidstermijn bij niet-wijzigingsbeding in echtscheidingsconvenant

Het huwelijk van M en V is ontbonden door echtscheiding. Ten aanzien van de alimentatie van M aan V is in het convenant opgenomen dat M en V over en weer afstand doen van hun recht tot nietigverklaring, vernietiging en wijziging of ontbinding van deze overeenkomst. Thans vordert V dat M wordt veroordeeld tot betaling van de sinds 1 december 2009 achterstallige partneralimentatie. M stelt dat het niet-wijzigingsbeding is vervallen, aangezien de overeenkomst is aangegaan voor de indiening van het verzoek tot echtscheiding en het verzoek tot echtscheiding niet binnen drie maanden na de overeenkomst is ingediend.
De Hoge Raad oordeelt dat de rechter ingevolge art. 1:159 lid 2 BW geen rechtsgevolg mag verbinden aan een niet-wijzigingsbeding in een convenant dat meer dan drie maanden voor de indiening van het echtscheidingsverzoek is gesloten, ongeacht of een van de partijen zich daarop heeft beroepen. Art. 1:159 lid 2 BW moet aldus worden uitgelegd dat het niet-wijzigingsbeding door het verstrijken van de bedoelde termijn van drie maanden van rechtswege vervalt en dat de rechter deze bepaling ambtshalve dient toe te passen. Anders dan het Hof oordeelde, is derhalve niet van belang of het beroep van de man op genoemde bepaling naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is.