Grootmoeder kon in haar testament geen nieuwe voogd voor kleinkind aanwijzen

Erflaatster E was belast met de voogdij over haar kleinkind Y. Na het overlijden van E blijkt in haar testament een testamentaire voogdijaanwijziging te zijn opgenomen betreffende haar dochter D (de tante van Y). D heeft het voogdijschap aanvaard, maar V, de vader van Y die sinds de geboorte van Y uit beeld is, wil voortaan het gezag uitoefenen over Y.
De Rechtbank stelt vast dat op dit moment niet in het gezag over Y wordt voorzien, aangezien de testamentaire voogdijaanwijzing door E geen rechtsgevolg heeft gehad. Art. 1:292 BW biedt namelijk de mogelijkheid dat een ouder in een testament een voogdijaanwijzing geeft (en dus niet de grootouder).
De Rechtbank zal zelf ambtshalve een voogd moeten benoemen. Vanwege de gegronde vrees dat de belangen van het kind kunnen worden verwaarloosd indien V het gezag over Y mag uitoefenen, benoemt de Rechtbank een gecertificeerde instelling tot voogd (art. 1:253c lid 4 BW).