Nabestaandenlijfrente voor minderjarig kind was quasi-legaat

Erflater E heeft als verzekeringnemer twee overeenkomsten van levensverzekering gesloten met als begunstigde zijn minderjarige dochter D. Door het overlijden van E zijn de twee verzekeringen tot uitkering gekomen, als gevolg waarvan D iedere drie maanden een netto lijfrente-uitkering ontvangt. In geschil is of de aanwijzing als begunstigde kwalificeert als quasi-legaat (art. 4:126 lid 2 onder b BW).
Het Hof stelt voorop dat de aanwijzing van een begunstigde bij een sommenverzekering, wanneer zij is aanvaard of kan worden aanvaard, kwalificeert als een gift, tenzij zij geschiedt ter nakoming van een verbintenis anders dan uit schenking (art. 7:188 lid 1 BW). Hieruit volgt dat het op de weg van D ligt om aan te tonen dat de aanwijzing is geschied ter nakoming van een verbintenis anders dan uit schenking. Dat in de polissen wordt gesproken van ‘verzorging’, dat ouders jegens hun kinderen onderhoudsplichtig zijn en dat een nabestaandenlijfrente bij uitstek bedoeld is voor de verzorging van nabestaanden acht het Hof een onvoldoende concrete onderbouwing van de stelling van D. Het Hof oordeelt dat de aanwijzing van D als begunstigde een quasi-legaat is en dat D verplicht is tot vergoeding van de waarde van het in mindering komende gedeelte aan de gezamenlijke erfgenamen (art. 4:127 BW).