Niet bestemming maar feitelijk gebruik doorslaggevend voor toepassing cultuurgronduitzondering WOZ

A bezit een terrein bestaande uit twee percelen grond met de bestemming bedrijfsdoeleinden. De percelen zijn in gebruik bij een bedrijf dat zich bezighoudt met het fokken en houden van rundvee en worden gebruikt voor het telen van mais ten behoeve van het vee. In geschil is of de percelen onder de cultuurgronduitzondering (art. 18 lid 4 Wet WOZ jo 2 UR uitgezonderde objecten Wet WOZ) vallen en zodoende buiten aanmerking blijven bij vaststelling van de WOZ-waarde van het terrein.
De Rechtbank oordeelt dat het ontbreken van een agrarische bestemming niet in de weg staat aan toepassing van de cultuurgronduitzondering. Bij de beoordeling of sprake is van de cultuurgronduitzondering moet namelijk van de feitelijke situatie (van gebruik) van de percelen worden uitgegaan. De voorschriften over het toegestane gebruik van de grond vormen geen factor van betekenis voor de vraag of de cultuurgronduitzondering kan worden toegepast. Volgens de Rechtbank heeft A voldoende aannemelijk gemaakt dat de percelen in gebruik zijn bij een agrarisch bedrijf en dient de cultuurgronduitzondering te worden toegepast, zodat de cultuurgronden buiten aanmerking blijven voor de waardering van de onroerende zaken. De Rechtbank stelt de WOZ-waarde van het terrein vast op nihil.