Vereniging niet subjectief vrijgesteld van Vpb wegens overschrijding van naar rato berekende tweede winstgrens

In deze zaak oordeelt het Hof dat de Inspecteur terecht aan een nijvere vereniging een navorderingsaanslag vennootschapsbelasting over het jaar 2012 heeft opgelegd, omdat de vereniging niet voldoet aan de voorwaarden van de tweede winstgrens en ook niet aan de voorwaarden van de pro rata-benadering van deze tweede winstgrens. Op grond van de tweede winstgrens van art. 6 lid 1 Wet Vpb zijn verenigingen en stichtingen die een onderneming drijven subjectief vrijgesteld van vennootschapsbelasting, indien de winst in een jaar en de vier daaraan voorafgaande jaren samen niet meer bedraagt dan € 75.000. Naar de letter van de wet kunnen verenigingen en stichtingen die nog geen vijf jaar bestaan geen aanspraak maken op deze vrijstelling. Deze lichamen kunnen toch buiten de heffing van vennootschapsbelasting worden gehouden, indien ze voldoen aan de voorwaarden van de pro rata-benadering (zie MvF 19 september 2018, nr 2018-155144, onderdeel 2.2). De tweede winstgrens omvat dan het aantal jaren waarin het lichaam een onderneming drijft, vermenigvuldigd met € 15.000. De vereniging in casu voldoet niet aan de tweede winstgrens, omdat ze in 2012 nog geen vijf jaren bestaat, en niet aan de pro rata-benadering, omdat ze de naar rato berekende tweede winstgrens overschrijdt.