Levensexecuteur wordt niet benoemd tot bewindvoerder en mentor door zelfverrijking

A is gediagnosticeerd met een vorm van dementie en heeft bij levenstestament een algemene volmacht verleend aan zijn dochter D (levensexecuteur). In het levenstestament is bepaald dat de volmacht eindigt indien een bewind of mentorschap wordt ingesteld en dat het de wens van A is dat D dan tot bewindvoerder of mentor wordt benoemd. In 2015 is het vermogen van A onder bewind gesteld en is een mentorschap ingesteld met benoeming van een professional. Tegen deze benoeming komt A in beroep.
Het Hof stelt voorop dat de uitdrukkelijke voorkeur van A in beginsel moet worden gevolgd, tenzij gegronde redenen zich hiertegen verzetten (art. 1:435 lid 3 en 1:452 lid 3 BW). Bovendien kent de wet een voorkeur voor de benoeming van kinderen (art. 1:435 lid 4 en 1:452 lid 4 BW). Ter zitting is gebleken dat D als levensexecuteur in totaal € 33.037 aan het vermogen van A heeft onttrokken ten behoeve van haarzelf. Het Hof oordeelt dat het doen van schenkingen in het algemeen niet in het belang van een rechthebbende is, behoudens indien sprake is van een bestaande schenkingstraditie. In casu is geen sprake van een schenkingstraditie. Ook als vast zou komen te staan dat daar sprake van is, dan nog mag D niet naar eigen inzicht vermogen van A gebruiken ten behoeve van haarzelf. D heeft niet gehandeld als een behoorlijk handelende gevolmachtigde en daarom acht het Hof gegronde redenen aanwezig om af te wijken van het levenstestament en de wettelijk voorkeur voor benoeming van D tot mentor en bewindvoerder.