Onderneming die opslagruimtes verhuurt met bijkomend dienstbetoon kwalificeert als onroerendezaakrechtspersoon

A verkrijgt in 2015 alle aandelen in X BV. X BV houdt zich bezig met het verhuren van onroerende zaken ten behoeve van opslag van goederen (selfstorage). Aan de orde is de vraag of X BV een onroerendezaakrechtspersoon (OZR) is in de zin van art. 4 WBR, zodat A ter zake van de verkrijging van de aandelen overdrachtsbelasting is verschuldigd. 
De Hoge Raad heeft met verwijzing naar het Datacenter-arrest uit 2014 geoordeeld dat vanuit het perspectief van de klanten moet worden beoordeeld of terbeschikkingstelling van (delen van) onroerende zaken ondergeschikt is in het geheel van prestaties dat aan afnemers wordt verricht. Bedrijfsvoeringsactiviteiten die niet gericht zijn op individuele afnemers (overhead) zijn in dit verband niet van belang. De zaak wordt verwezen naar Hof Amsterdam. Het Hof komt tot het oordeel dat dat aannemelijk is dat de dienstverlening van X BV vanuit het gezichtspunt van haar klanten hoofdzakelijk bestaat uit het door verhuur exploiteren van onroerende zaken en dat de overige prestaties aan die verhuur ondergeschikt zijn. Aan de doeleis is voldaan. Voorts is gelet op de door het Hof voor de heffingsgrondslag vastgestelde waarde van de onroerende zaken ook voldaan aan de bezitseis. Art. 4 WBR is van toepassing.