Verkrijging juridisch eigendom van art. 4 WBR-aandelen is belastbaar feit voor overdrachtsbelasting bij verkrijging door (beheerder van) Sondervermögen

X is een naar Duits recht opgerichte Kapitalverwaltungsgesellschaft. In 2015 heeft X aandelen verkregen in vier Nederlandse onroerendezaakrechtspersonen. X heeft de aandelen gekocht namens een ''Sondervermögen'' (hierna: SV), wat naar Duits recht wordt aangemerkt als een afgescheiden vermogen zonder rechtspersoonlijkheid. Het SV belegt voor rekening en risico in onroerende zaken voor de deelnemers in het SV.

In geschil is of X over de verkrijgingen van de aandelen in de onroerendezaakrechtspersonen in Nederland overdrachtsbelasting is verschuldigd. Zowel de Rechtbank als het Hof oordelen dat X geen belang heeft verkregen.

In cassatie vernietigt de Hoge Raad de uitspraken van de Rechtbank en het Hof en oordeelt (conform de conclusie van de A-G) dat het belastbare feit voor de overdrachtsbelasting de verkrijging van de juridische of de economische eigendom van in Nederland gelegen onroerende zaken is (art. 2 lid 1 en 2 WBR). In art. 4 WBR wordt een uitbreiding gegeven aan het begrip onroerende zaken die bewerkstelligt dat onder omstandigheden ook overdrachtsbelasting wordt geheven ter zake van de verkrijging van aandelen in zogenoemde onroerendezaakrechtspersonen. Art. 4 WBR bevat geen zelfstandige omschrijving van het belastbare feit. Er is daarom geen reden om te veronderstellen dat als belastbaar feit niet zou moeten worden aangemerkt de verkrijging van (uitsluitend) de juridische eigendom van onroerendezaakaandelen. De wetswijziging in 2008 waarbij het begrip belang werd ingevoerd, strekte ertoe om constructies met soortaandelen te bestrijden en uit de wetsgeschiedenis kan niet worden afgeleid dat het tevens de bedoeling is geweest om het begrip ‘verkrijging’ in die zin te beperken dat belasting niet wordt geheven ter zake van het verkrijgen van uitsluitend de juridische eigendom.